این بازی که Re-mission نام دارد یک سفر 20 سطحی به درون بدنهای بیماران مبتلا به انواع مختلف سرطان است که افراد بزرگسال و سالم هم می توانند آن را بازی کنند.
اما ایده اصلی این است که به بیماران حسی از کنترل بر روی بیماریشان داده شود.
بازیگران یک نانوروبات انیمیشنی را به نام "روکسی" کنترل میکنند که سلولهای سرطانی را منفجر میکند و با عفونتهای باکتریایی میجنگد؛ بازیگران همچنین باید عوارض جانبی تهدیدکننده حیات داروها را کنترل کنند.
بررسیها در مورد کودکان سرطانی که این بازی را انجام دادهاند نشان داد که آنها با احتمال بیشتری داروهایشان را میخورند، شیوههای در مانی را میپذیرند و درک بهتری از بیماریشان دارند.
دکتر مارک گریفیث از دانشگاه ناتینگهام ترنت انگلیس در مقالهای در مجله پزشکی بریتانیا مینویسد علیرغم اینکه بازیهای ویدئویی را به خاطر اعتیادآور بودن و ایجاد بیحرکتی به خصوص برای کودکان و نوجوانان بد شمردهاند، این بازیها میتوانند به بیماران در همه سنین کمک کنند که تا ذهنشان را از علائم بیماریهایشان و عوارض جانبی درمانها منحرف کنند.
به گفته گریفیث بازیهای ویدئویی می توانند به کنترل درد کمک کنند، چرا که توجه فرد را از احساسات دردناک دور میکنند.
این بازیها همچنین میتوانند برای مشغولکردن ذهن کودکان در هنگام شیمیدرمانی به کار روند و بررسی های متعدد نشان دادهاند که کودکانی که بازیهای ویدئویی انجام میدهند، پس از شیمیدرمانی تهوع کمتری دارند و نیاز کمتری پیدا میکنند برای کنترل تهوع دارو مصرف کنند.
گریفیث میگوید بازیهای ویدئویی را میتوان در فیزیوتراپی و کاردرمانی - مثلا برای افزایش قدرت دست - و نیز برای کودکان دچار ناتوانیهای یادگیری برای رشد مهارتهای اجتماعی و توانایی فضایی به کار برد.